Welcome to My lovely Blog

Random

create your own banner at mybannermaker.com!
Copy this code to your website to display this banner!
http://adf.ly/EWRNQ

Hadiths/aLQur'an

Hadiths/aLQur'an
Dhul Hijja

Mengapakah Syiah mengatakan Ali membiarkan jenazah Usman tidak dikafankan selama 3 hari?

Gambar hiasan


Ada pihak tertentu berusaha membuktikan hubungan baik antara Amirul Mukminin Ali bin Abi Talib dengan khalifah Usman sedangkan perkara ini tidak perkara ini tidak sesuai dalam catatan sejarah dan riwayat Ahlusunnah Wal Jama’ah.

Menurut riwayat muktabar yang terdapat di dalam sumber-sumber Ahlusunnah, setelah Usman bin Affan dibunuh, jasadnya terbiar selama tiga hari di tempat pembuangan sampah. Tidak ada sesiapa pun yang bertindak menguruskan pengkebumian jenazah beliau meskipun Ali bin Abi Talib.

Persoalan yang timbul sekarang ialah, jikalau Ali bin Abi Talib mempunyai hubungan baik dengan Usman, megapakah beliau enggan menguruskan jenazah khalifah ke-tiga tersebut?

Tidak syak lagi, menguruskan mayat seorang muslim adalah wajib Fardhu Kifayah bagi setiap umat Islam. Manakala membiarkan mayat orang Islam di tempat pembuangan sampah tanpa diuruskan pengkebumiannya adalah perbuatan yang salah di sisi hukum syarak. Namun mengapakah Usman bin Affan dibiarkan di tempat pembuangan sampah selama tiga hari dan Amirul Mukminin Ali bin Abi Talib tidak bertindak mengkebumikannya?

Di sini Ahlusunnah terpaksa mengatakan samada (Na’uzubillah) Amirul Mukminin (a.s) melakukan dosa atau menganggap Usman bukan seorang muslim.

Memasuki asal usul perbahasan ini tidak akan bermanfaat jika tidak meneliti pengkisahan yang dinukil daripada Ali bin Yunus Al-‘Amili terlebih dahulu.

Ibnu Jawzi:

ِ أَنَّ ابْنَ الْجَوْزِيِّ قَالَ يَوْماً عَلَى مِنْبَرِهِ سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي، فَسَأَلَتْهُ امْرَأَةٌ عَمَّا رُوِيَ أَنَّ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلَامُ سَارَ فِي لَيْلَةٍ إِلَى سَلْمَانَ فَجَهَّزَهُ وَ رَجَعَ فَقَالَ رُوِيَ ذَلِكَ، قَالَتْ فَعُثْمَانُ ثَمَّ ثَلَاثَةَ أَيَّامِ مَنْبُوذاً فِي الْمَزَابِلِ وَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلَامُ حَاضِرٌ. قَالَ نَعَمْ. قَالَتْ فَقَدْ لَزِمَ الْخَطَأُ لِأَحَدِهِمَا. فَقَالَ إِنْ كُنْتِ خَرَجْتِ مِنْ بَيْتِكِ بِغَيْرِ إِذْنِ زَوْجِكِ فَعَلَيْكِ لَعْنَةُ اللَّهِ، وَ إِلَّا فَعَلَيْهِ. فَقَالَتْ خَرَجَتْ عَائِشَةُ إِلَى حَرْبِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلَامُ بِإِذْنِ النَّبِيِ‏ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَوْ لَا فَانْقَطَعَ وَ لَمْ يُحِرْ جَوَاباً. 
العاملي النباطي، الشيخ زين الدين أبي محمد علي بن يونس (متوفاى877هـ) الصراط المستقيم إلى مستحقي التقديم، ج 1، ص218، تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر : المكتبة المرتضوية لإحياء الآثار الجعفرية، الطبعة الأولى، 1384هـ ؛
المجلسي، محمد باقر (متوفاى 1111هـ)، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج 29، ص 647 – 648، تحقيق: محمد الباقر البهبودي، ناشر: مؤسسة الوفاء - بيروت - لبنان، الطبعة: الثانية المصححة، 1403هـ - 1983م.

Pada suatu hari, Ibnu Jawzi berada di atas minbar dan berkata: Tanyalah padaku sebelum kalian kehilanganku. Maka seorang perempuan bertanya tentang apa yang diriwayatkan bahawa Ali (a.s) pergi kepada Salman (di Mada’in) dan melengkapinya (kafan dan pengkebumian), kemudian pulang. Ibnu Jawzi berkata: Demikianlah diriwayatkan. Perempuan itu bertanya: Benarkah Usman dibiarkan selama tiga hari di tempat pembuangan sampah Baqi’ selama tiga hari sedangkan Ali (a.s) ada ketika itu? Ibnu Jawzi berkata: Iya. Perempuan itu berkata: Oleh itu pasti salah seorang daripada mereka berdua melakukan kesalahan. Ibnu Jawzi bertanya kepadanya: Andainya kamu keluar dari rumah tanpa izin suamimu, maka laknat Allah untuk kamu atau suamimu? Perempuan itu berkata: Aisyah keluar untuk berperang dengan Ali (a.s) dengan izin Rasulullah atau tidak? Ibnu Jawzi pun terdiam dan tidak berkata apa-apa. - Al-‘Amili Al-Nabathi, Al-Syaikh Zainuddin Abi Muhammad bin Yunus (wafat tahun 877 Hijrah) Al-Shiratul Mustaqim Ila Mustahaqqi Al-Taqdim, jilid 1 halaman 218; Al-Majlisi, Muhammad Baqir (wafat tahun 1111 Hijrah) Biharul Anwar, jilid 29 halaman 647-648.

Kewajipan pengkebumian jenazah orang Islam.

Semua mazhab-mazhab di dalam Islam bersepakat bahawa mengkebumikan mayat seseorang muslim adalah wajib Kifayah, iaitu jikalau seseorang muslim menguruskan pengkebumian mayat saudara seislamnya, maka gugurlah tanggungjawab pengkebumian jenazah tersebut atas orang lain. Jikalau tidak seluruh umat Islam bertanggung jawab mengambil tindakan pengkebumiannya.

Muhammad bin Ibrahim Nisyaburi menulis di dalam kitab Al-Ijma’: 

ما أجمع عليه فقهاء الأمصار... 
وأجمعوا على أن دفن الميت لازم واجب على الناس لا يسعهم تركه عند الإمكان ومن قام به منهم سقط فرض ذلك على سائر المسلمين.
النيسابوري، أبو بكر محمد بن إبراهيم بن المنذر (متوفاى318هـ)، الإجماع، ج 1، ص42، تحقيق : د. فؤاد عبد المنعم أحمد، ناشر : دار الدعوة - الإسكندرية، الطبعة : الثالثة، 1402هـ.

Apa yang diijma’ oleh ahli-ahli fiqh serantau…
Mereka sepakat bahawa pengkebumian mayat adalah perlu dan wajib ke atas orang ramai, mereka tidak berhak meninggalkannya sehinggalah ada seorang daripada mereka yang menguruskannya, maka gugurlah tanggung jawab ini atas seluruh umat Islam yang lain. Al-Nisyaburi, Abu Bakr Muhammad bin Ibrahim bin Al-Munzir (wafat pada tahun 318 Hijrah), Al-Ijma’ jilid 1 halaman 42

Ibnu Hazm Al-Andalusi, salah seorang daripada tokoh-tokoh mazhab Zahiri jelas mengatakan pengkebumian mayat orang kafir pun adalah wajib:

قال عَلِيٌّ وأما جِلْدُ الْإِنْسَانِ فَقَدْ صَحَّ نَهْيُ رسول اللَّهِ صلى الله عليه وسلم عن الْمُثْلَةِ وَالسَّلْخُ أَعْظَمُ الْمُثْلَةِ فَلاَ يَحِلُّ التَّمْثِيلُ بِكَافِرٍ وَلاَ مُؤْمِنٍ وَصَحَّ أَمْرُهُ عليه السلام بِإِلْقَاءِ قَتْلَى كُفَّارِ بَدْرٍ في الْقَلِيبِ فَوَجَبَ دَفْنُ كل مَيِّتٍ كَافِرٍ وَمُؤْمِنٍ وَبِاَللَّهِ تَعَالَى التَّوْفِيقُ.
إبن حزم الأندلسي الظاهري، ابومحمد علي بن أحمد بن سعيد (متوفاى456هـ)، المحلى، ج 1، ص124، تحقيق: لجنة إحياء التراث العربي، ناشر: دار الآفاق الجديدة - بيروت.

Ali (Ibnu Hazm) berkata: Mengenai kulit manusia, benarlah riwayat sahih mengatakan Rasulullah melarang melapah menakala menyiat adalah lebih parah dari melapah. Tidak dibenarkan melapah orang kafir dan juga orang beriman. Memang benar baginda melempar jasad orang-orang kafir ke dalam perigi Badar. Oleh itu wajiblah mengkebumikan semua mayat kafir dan orang beriman. - Ibnu Hazm Al-Andalusi Al-Zahiri, Abu Muhammad Ali bin Ahmad bin Sa’id (wafat pada tahun 456 hijrah), Al-Mahalla, jilid 1 halaman 124.

Al-Nawawi salah seorang ahli Fiqh besar Syafi’i menulis tentang perkara ini sebagai:

قال المصنف رحمه الله تعالى : دفن الميت فرض على الكفاية لأن في تركه على وجه الأرض هتكا لحرمته، ويتأذى الناس من رائحته....
أما الأحكام : ففيه مسائل : إحداها : دفن الميت فرض كفاية بالإجماع، وقد علم أن فرض الكفاية إذا تعطل أثم به كل من دخل في ذلك الفرض دون غيرهم.
النووي الشافعي، محيي الدين أبو زكريا يحيى بن شرف بن مر بن جمعة بن حزام (متوفاى676 هـ)، المجموع، ج 5، ص238، ناشر: دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع، التكملة الثانية.

Al-Mushannaf Rahimahullah berkata: Pengkebumian mayat adalah wajib atas Kifayah kerana membiarkan mayat di atas muka bumi adalah satu penghinaan ke atas kehormatannya dan baunya akan menyakiti orang ramai…

Menurut pandangan hukum pula: terdapat beberapa masalah tentang perkara ini: Salah satunya: pengkebumian adalah Fardhu Kifayah menurut Ijma’ ulama, dan diketahuilah bahawa jika tidak dilaksanakan Fardhu Kifayah, berdosalah semua mereka yang termasuk di dalam kewajipan itu, bukan orang lain. - Al-Nawawi Al-Shafi’i, Muhiyuddin Abu Zakaria Yahya bin Murr bin Jum’ah bin Hazm (wafat pada tahun 676 Hijrah), Al-Majmu’ jilid 5 halaman 238.

Al-Bahuti Al-Hanbali, salah seorang ulama besar mazhab Hanbali berkata:

فصل في دفن الميت 
ودفنه فرض كفاية لقوله تعالى «ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقْبَرَهُ» الآية قال ابن عباس أكرمه بدفنه وقال « أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفاتا أَحْيَاءً وَ أَمْوَاتًا» أي جامعة للأحياء في ظهرها بالمساكن وللأموات في بطنها بالقبور والكفت الجمع وهوإكرام للميت لأنه لو ترك لأنتن وتأذى الناس برائحته.
البهوتي الحنبلي، منصور بن يونس بن إدريس (متوفاى 1051هـ)، شرح منتهى الإرادات المسمى دقائق أولي النهى لشرح المنتهى، ج 1، ص370، ناشر : عالم الكتب - بيروت، الطبعة : الثانية، 1996م.


Pasal pengkebumian mayat.

Pengkebumian mayat adalah Fardhu Kifayah menurut firman Allah Ta’ala: (ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقْبَرَهُ), Ibnu Abbas berkata tentang ayat tersebut: (أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفاتا أَحْيَاءً وَ أَمْوَاتًا) iaitu Allah memuliakan hambanya dengan pengkebumian mayat. Allah berfirman: Bukankah Kami telah menjadikan bumi (sebagai tempat) penampung dan penghimpun (penduduknya)? Yang hidup dan yang mati?. Iaitu di atasnya tempat berkumpul kehidupan dan dalam perutnya menjadi kubur mereka yang mati. Ini adalah penghormatan buat mayat kerana jikalau ia ditinggalkan, maka baunya akan mengganggu orang ramai. - Al-Bahuti Al-Hanbali, Manshur bin Yunus bin Idris (wafat pada tahun 1051 Hijrah), Syarh Muntaha Al-Iradat Al-Musamma Daqa’iq Uli Al-Nahy Li Syarh Al-Muntaha, jilid 2 halaman 370.

Ibnu ‘Abidin Al-Hanafi di dalam Kitab Al-Hashiyah Rad Mukhtar menulis:

مطلب في دفن الميت قوله ( وحفر قبره الخ ) شروع في مسائل الدفن وهو فرض كفاية إن أمكن إجماعا.
ابن عابدين الحنفي، محمد أمين بن عمر (متوفاى1252هـ)، حاشية رد المختار على الدر المختار شرح تنوير الأبصار فقه أبو حنيفة، ج 2، ص233، ناشر : دار الفكر للطباعة والنشر. - بيروت. - 1421هـ - 2000م.

Perkara tentang mengkebumikan mayat (dan galilah kubur…) bermula tentang masalah pengkebumian, iaitu sebuah kewajiban kifayah seboleh mungkin. - Ibnu Abidin Al-Hanafi, Muhammad bin Umar (wafat tahun 1252 Hijrah), Hashiyah Rad Al-Mukhtar ‘Ala Al-Dur Al-Mukhtar Syarh Tanwir Al-Abshar Fiqh Abu Hanifah, jilid 2 halaman 233.


Khalil Al-Kharashi Al-Maliki di dalam syarahnya menulis:

وَأَمَّا دَفْنُ الْمَيِّتِ أَيْ : مُوَارَاتُهُ وَكَفَنُهُ فَفَرْضُ كِفَايَةٍ مِنْ غَيْرِ خِلَافٍ، إلَّا ابْنَ يُونُسَ فَإِنَّهُ حَكَى سُنِّيَّةَ كَفَنِهِ.
الخرشي، محمد بن عبد الله (متوفاى1101هـ)، شرح مختصر خليل، ج 2، ص113، ناشر : دار الفكر للطباعة – بيروت.

Adapun pengkebumian mayat ialah: pengkebumian dan pengkafanan mayat adalah fardhu kifayah tanpa khilaf, melainkan Ibnu Yunus yang mengatakan sunat pengkafanannya. - Al-Kharashi, Muhammad bin ‘Abdullah (wafat pada tahun 1101 Hijrah), Syarh Mukhtashar Khalil, jilid 2 halaman 113.

Oleh itu seluruh mazhab Islam beri’tiqad bahawa pengkafanan dan pengebumian mayat adalah wajib kifayah yang disepakati kebanyakan para ulama.

Usman dikebumikan setelah tiga hari:

Berkenaan dengan jenazah Usman yang ditinggalkan selama tiga hari di tempat pembuangan sampah dan Amirulmukminin (a.s) sebagaimana yang disebut di dalam sumber-sumber Ahlusunnah.

Riwayat pertama.

Abu Na’im Al-Isfahani di dalam kitab Ma’rifah Al-Shahabah menulis:

- حَدَّثَنَا أَبُو مُحَمَّدِ بْنُ حَيَّانَ، حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ سُلَيْمَانَ، حَدَّثَنَا الْمَسْرُوقِيُّ، حَدَّثَنَا عُبَيْدُ بْنُ الصَّبَّاحِ، حَدَّثَنَا حَفْصُ بْنُ غِيَاثٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ: " مَكَثَ عُثْمَانُ فِي حَشِّ كَوْكَبٍ مَطْرُوحًا ثَلاثًا، لا يُصَلَّى عَلَيْهِ حَتَّى هَتَفَ بِهِمْ هَاتِفٌ: ادْفِنُوهُ، وَلا تُصَلُّوا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ عز وجل قَدْ صَلَّى عَلَيْهِ.
الأصبهاني، ابو نعيم أحمد بن عبد الله (متوفاى430هـ)، معرفة الصحابة، ج 1، ص68، طبق برنامه الجامع الكبير؛
الأنصاري الشافعي، سراج الدين أبي حفص عمر بن علي بن أحمد المعروف بابن الملقن(متوفاى804هـ)، البدر المنير في تخريج الأحاديث والأثار الواقعة في الشرح الكبير، ج 5، ص382، تحقيق: مصطفي ابوالغيط و عبدالله بن سليمان وياسر بن كمال، ناشر: دار الهجرة للنشر والتوزيع - الرياض-السعودية، الطبعة: الاولى، 1425هـ-2004م.

Daripada Abu Muhammad bin Hayyan, Muhammad bin Sulaiman, Al-Masruqi, ‘Ubaid bin Shabbah, Hafsh bin Ghiyats, Hisham bin ‘Urwah daripada ayahnya berkata: Jenazah Usman dicampakkan dan ditinggalkan di Hush Kawkab selama tiga hari sehinggalah diriuhkan: Kebumikan dia dan jangan solat ke atasnya, sesungguhnya Allah telah solat atasnya. - Al-Isfahani Abu Na’im bin Abdullah (wafat pada tahun 340 Hijrah), Ma’rifah Al-Shahabah, jilid 1 halaman 68 (menurut software Jami’ah Al-Kabir); Al-Anshari Al-Shafi’i, Sirajuddin Abi Hafsh Umar bin Ali bin Ahmad (wafat pada tahun 804 Hijrah), Al-Badrul Munir fi Takhrij Al-Ahadits Wal Atsar Al-Waqi’ah Fi Syarh Al-Kabir, jilid 5 halaman 382.

Persanadan riwayat ini tidak mempunyai masalah dan berikut adalah penelitian sanad-sanadnya:

Penelitian sanad riwayat:

Abu Muhammad, Abdullah bin Muhammad bin Ja’far bin Hayyan:

Zahabi mengatakan bahawa beliau (أبو محمد، عبد الله بن محمد بن جعفر بن حيان):

أبو الشيخ. الامام الحافظ الصادق محدث اصبهان أبو محمد عبد الله بن محمد بن جعفر بن حيان المعروف بأبي الشيخ صاحب التصانيف.
قال ابن مردويه ثقة مأمون صنف التفسير والكتب الكثيرة في الاحكام وغير ذلك. وقال أبو بكر الخطيب كان أبو الشيخ حافظا ثبتا متقنا. وقال أبو القاسم السوذرجاني هو أحد عباد الله الصالحين ثقة مأمون.
الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى 748 هـ)، سير أعلام النبلاء، ج 16، ص276 ـ 278، تحقيق : شعيب الأرناؤوط , محمد نعيم العرقسوسي، ناشر : مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة : التاسعة، 1413هـ.

Abu Al-Syaikh, seorang imam, Al-Hafiz (mereka yang menghafal seratus ribu hadis), jujur, ahli hadis Isfahan, Abu Muhammad Abdullah bin Muhammad bin Ja’far bin Hayyan, terkenal sebagai Abu Syaikh, mempunyai beberapa karya. 

Ibnu Mardawiyah berkata beliau adalah tsiqah, dapat dipercayai, mengarang tafsir dan berbagai kitab mengenai hukum-hukum dan lain-lain lagi. Abu Bakar Al-Khatib berkata: Abu Al-Syaikh seorang hafriz, dipercayai dan konsisten. Abul Qasim Al-Sudzarjani berkata beliau adalah seorang ahli ibadah yang soleh, tsiqah dan dapat dipercayai. - Al-Zahabi Al-Syafi’i, Shamsuddin Abu ‘Abdillah Muhammad bin Ahmad bin Usman (wafat tahun 748 Hijrah), Siyar A’lam Al-Nubala, jilid 16 halaman 276-278.

Abul ‘Abbas, Muhammad bin Ahmad bin Sulaiman (أبو العباس، محمد بن أحمد بن سليمان):

Abu Muhammad Anshari dalam kitab Thabaqat Al-Muhadditsin menulis:

أبو العباس محمد بن أحمد بن سليمان الهروي فقيه محدث كبير صنف الكتب الكثيرة أحد العلماء كتب عنه عامة محدثينا.
الأنصاري، ابومحمد عبدالله بن محمد بن جعفر بن حيان (متوفاى 369 هـ )، طبقات المحدثين بأصبهان والواردين عليها، ج 3، ص429، رقم: 439، تحقيق: عبدالغفور عبدالحق حسين البلوشي، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: الثانية، 1412هـ – 1992م.

Abul ‘Abbas Muhammad bin Ahmad, seorang yang faqih, dan ahli hadis besar, menulis banyak kitab, salah seorang ulama, seluruh ahli hadis kami umumnya merujuk kepada beliau. - Al-Anshari Abu Muhammad Abdillah bin Muhammad bin Ja’far bin Hayyan (wafat pada tahun 369 Hijrah), Thabaqat Al-Muhadditsin, jilid 3 halaman 429.

Zahabi di dalam kitab Al-‘Ibr menulis:

وفيها محمد بن أحمد بن سليمان الإمام أبو العباس الهروي فقيه محدث صاحب تصانيف رحل إلى الشام والعراق وحدث عن أبي حفص الفلاس وطبقته.
الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى 748 هـ)، العبر في خبر من غبر، ج 2، ص100، تحقيق: د. صلاح الدين المنجد، ناشر: مطبعة حكومة الكويت - الكويت، الطبعة: الثاني، 1984.

Dalam tahun itu, Muhammad bin Ahmad bin Sulaiman, Al-Imam Abul ‘Abbas, Al-Harawi seorang yang faqih, ahli hadis, mempunyai banyak kitab, telah bermusafir ke Sham dan Iraq, menukilkan riwayat daripada Abi Hafsh Al-Fallas dan beberapa orang yang sama peringkat dengannya. - Al-Zahabi Al-Shafi’i, Shamsuddin Abu ‘Abdillah Muhammad bin Ahmad bin Usman (wafat tahun 748 Hijrah) Al-‘Ibr Fi Khabar min Ghabar, jilid 2 halaman 100.

Abu ‘Isa, Musa bin Abdul Rahman bin Sa’id (أبو عيسى، موسى بن عبد الرحمن بن سعيد):

Ibnu Hajar di dalam Taqrib Al-Tahzib menulis:

موسى بن عبد الرحمن بن سعيد بن مسروق الكندي المسروقي أبو عيسى الكوفي ثقة من كبار الحادية عشرة مات سنة ثمان وخمسين ت س ق.
العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر ابوالفضل (متوفاى852هـ)، تقريب التهذيب، ج1 ص552، رقم: 6987، تحقيق: محمد عوامة، ناشر: دار الرشيد - سوريا، الطبعة: الأولى، 1406 - 1986. 

Musa bin Abdul Rahman bin Sa’id bin Masruq Al-Kindi Al-Masruqi Abu ‘Isa Al-Kufi seorang yang tsiqah, seorang pembesar peringkat ke-sebelas. - Al-‘Asqalani Al-Shafi’i, Ahmad bin ‘Ali bin Hajar Abul Fadhl (wafat pada tahun 852 Hijrah), Taqrib Al-Tahzib, jilid 1 halaman 552.

Zahabi di dalam Al-Kashif menulis:

موسى بن عبد الرحمن الكندي المسروقي عن القطان والجعفي وعنه الترمذي والنسائي وابن ماجة وأبو عروبة وابن أبي حاتم ثقة توفي 258 ت س ق.
الكاشف ج2 ص305، رقم: 5713 

Musa bin Abdul Rahman Al-Kindi Al-Masruqi. Tarmizi, Nasa’i, Ibnu Majah, Abu ‘Arubah dan Ibnu Abi Hatam meriwayatkan daripadanya, beliau seorang yang tsiqah, wafat pada tahun 258. - Al-Kashif, jilid 2 halaman 305, nombor 5713.

Abu Muhammad, Ubaid bin Al-Shabbah bin Shubayh (أبو محمد، عبيد بن الصباح بن صبيح):

Ibnu Habban mencatatkan namanya di dalam kitab Al-Tsiqat dengan mengatakan:

عبيد بن الصباح الكوفى يروى عن الكوفيين وكان راويا لكامل أبى العلاء روى عنه أهل بلده المسروقى وغيره.
التميمي البستي، ابوحاتم محمد بن حبان بن أحمد (متوفاى354 هـ)، الثقات، ج8 ص429، رقم: 14248، تحقيق السيد شرف الدين أحمد، ناشر: دار الفكر، الطبعة: الأولى، 1395هـ – 1975م.

‘Ubaid bin Al-Shabbah Al-Kufi meriwayatkan daripada penduduk Kufah. Beliau adalah perawi di dalam Kamil Abi Al-‘Ala. - Al-Tamimi Al-Busti, Abu Hatim Muhammad bin Habban bin Ahmad (wafat tahun 354 Hijrah), jilid 8 halaman 429.

Zahabi di dalam Tarikh Al-Islam menulis:

عبيد بن الصباح بن صبيح 
أبو محمد الكوفي المقريء أخو عمرو بن الصباح. أخذ القراءة عرضاً عن حفص، وهو من أجل أصحابه وأضبطهم. روى عنه القراءة عرضاً أحمد بن سهل الأشناني. قال : وكان ما علمت من الورعين المتقين. مات سنة خمس وثلاثين ومائتين.
الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى 748 هـ)، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج17، ص267، تحقيق د. عمر عبد السلام تدمرى، ناشر: دار الكتاب العربي - لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولى، 1407هـ - 1987م.

‘Ubaid bin Al-Shabbah bin Shubaih.

Abu Muhammad Al-Kufi, mendengar qiraat langsung daripada Hafsh, merupakan salah seorang sahabat Hafsh bin Ghiyats dan yang paling banyak merakam. Ahmad bin Sahl Al-Ushnani meriwayatkan qiraat daripadanya secara langsung dan berkata: Apa yang aku tahu beliau merupakan salah seorang yang wara’ dan bertaqwa. - Al-Zahabi Al-Shafi’i, Shamsuddin Abu ‘Abdillah Muhammad bin Ahmad bin Usman (wafat tahun 748 Hijrah), Tarikh Al-Islam Wa Wafiyat Al-Mashahir Wa Al-A’lam, jilid 17 halaman 267.

Abu Umar, Hafsh bin Ghiyats (أبو عمر، حفص بن غياث):

Merupakan salah seorang perawi hadis Al-Bukhari, Muslim da Sahih Sittah yang lain:

حفص بن غياث بمعجمة مكسورة وياء ومثلثة بن طلق بن معاوية النخعي أبو عمر الكوفي القاضي ثقة فقيه تغير حفظه قليل في الآخر من الثامنة مات سنة أربع أو خمس وتسعين وقد قارب الثمانين ع.
العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر ابوالفضل (متوفاى852هـ)، تقريب التهذيب، ج1 ص173، رقم: 1430، تحقيق: محمد عوامة، ناشر: دار الرشيد - سوريا، الطبعة: الأولى، 1406 - 1986. 

Hafsh bin Ghiyats, Abu Umar Al-Kufi, seorang kadi, tsiqah dan faqih. Hafalannya menjadi sedikit ketika penghujung umurnya. - Al-‘Asqalani Al-Shafi’i, Ahmad bin Ali bin Hajar Abul Fadhl (wafat tahun 852 Hijrah), Taqrib Al-Tahzib, jilid 1 halaman 173, nombor 1430.

Abu Munzir, Hisham bin ‘Urwah (أبو المنذر، هشام بن عروة):

Daripada perawi hadis Al-Bukhari, Muslim dan Sahih sittah yang lain:

هشام بن عروة أبو المنذر وقيل أبو عبد الله القرشي أحد الأعلام سمع عمه بن الزبير وأباه وعنه شعبة ومالك والقطان توفي 146 قال أبو حاتم ثقة إمام في الحديث ع.
الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى 748 هـ)، الكاشف في معرفة من له رواية في الكتب الستة، ج2 ص337، رقم: 5972، تحقيق محمد عوامة، ناشر: دار القبلة للثقافة الإسلامية، مؤسسة علو - جدة، الطبعة: الأولى، 1413هـ - 1992م.

Hisham bin ‘Urwah, salah seorang yang ‘alim. Abu Hatim berkata: Beliau adalah seorang yang tsiqah dan imam dalam ilmu hadis. - Al-Zahabi Al-Shafi’e, Shamsuddin Abu Abdullah Muhammad bin Ahmad bin Usman (wafat tahun 748 Hijrah), Al-Kashif Fi Ma’rifah Man Lahu Riwayah fi Kutub Al-Sunnah, jilid 2 halaman 337, nombor 5972.

Abu Abdullah, ‘Urwah bin Zubair أبو عبد الله، عروة بن زبير)

عروة بن الزبير أبو عبد الله عن أبويه وخالته وعلي وخلق وعنه بنوه عثمان وعبد الله وهشام ويحيى ومحمد والزهري قال بن سعد كان فقيها عالما كثير الحديث ثبتا مأمونا قال هشام صام أبي الدهر ومات وهو صائم في موته أقوال منها 93 و 94 ع.
الكاشف ج2 ص18، رقم: 3775 

‘Urwah bin Zubair Ibnu Sa’d berkata: Beliau adalah seorang yang faqih, alim, Katsir Al-Hadits, dapat dipercayai, dan diyakini. Hisham berkata: Beliau sentiasa berpuasa dan meninggal dunia dalam keadaan berpuasa. - Al-Kashif jilid 2 halaman 18, nombor 3775.

Oleh itu seluruh persanadan riwayat ini adalah sahih dan tidak mempunyai sebarang masalah.

Kisah ini juga diriwayatkan oleh Ibnu Jawzi di dalam kitab Talqih Fumum. Sila rujuk kitab berikut:

ابن الجوزي الحنبلي، جمال الدين ابوالفرج عبد الرحمن بن علي بن محمد (متوفاى 597 هـ)، تلقيح فهوم أهل الأثر في عيون التاريخ والسير، ج 1، ص79، ناشر : شركة دار الأرقم بن أبي الأرقم - بيروت، الطبعة : الأولى، 1997م.

Ibnu Jawzi Al-Hanbali, Jamaluddin Abul Faraj Abdul Rahman bin Ali bin Muhammad (wafat tahun 597 Hijrah), Talqih Fuhum Ahl Al-Atsar fi Uyun Al-Tarikh Wal Siyar.

Riwayat ke-dua.

Tabrani di dalam Al-Mu’jam Al-Kabir dan beberapa orang ulama yang lain mencatatkan kisah ini dengan persanadan yang sahih daripada Malik bin Anas, pemimpin golongan mazhab Maliki.

حدثنا عَمْرُو بن أبي الطَّاهِرِ بن السَّرْحِ الْمِصْرِيُّ ثنا عبد الرحمن بن عبد اللَّهِ بن عبد الْحَكَمِ ثنا عبد الْمَلِكِ الْمَاجِشُونُ قال سمعت مَالِكًا يقول قُتِلَ عُثْمَانُ رضي اللَّهُ عنه فَأَقَامَ مَطْرُوحًا على كُنَاسَةِ بني فُلانٍ ثَلاثًا فَأَتَاهُ اثْنَا عَشَرَ رَجُلا فِيهِمْ جَدِّي مَالِكُ بن أبي عَامِرٍ وَحُوَيْطِبُ بن عبد الْعُزَّى وَحَكِيمُ بن حِزَامٍ وَعَبْدُ اللَّهِ بن الزُّبَيْرِ وَعَائِشَةُ بنتُ عُثْمَانَ مَعَهُمْ مِصْبَاحٌ في حِقٍّ فَحَمَلُوهُ على بَابٍ وَإِنَّ رَأْسَهُ يقول على الْبَابِ طَقْ طَقْ حتى أَتَوْا بِهِ الْبَقِيعَ فَاخْتَلَفُوا في الصَّلاةِ عليه فَصَلَّى عليه حَكِيمُ بن حِزَامٍ أو حُوَيْطِبُ بن عبد الْعُزَّى شَكَّ عبد الرحمن ثُمَّ أَرَادُوا دَفْنَهُ فَقَامَ رَجُلٌ من بني مَازِنٍ فقال وَاللَّهِ لَئِنْ دَفَنْتُمُوهُ مع الْمُسْلِمِينَ لأُخْبِرَنَّ الناس فَحَمَلُوهُ حتى أَتَوْا بِهِ إلى حَشِّ كَوْكَبٍ فلما دَلُّوهُ في قَبْرِهِ صَاحَتْ عَائِشَةُ بنتُ عُثْمَانَ فقال لها بن الزُّبَيْرِ أسكتي فَوَاللَّهِ لَئِنْ عُدْتِ لأَضْرِبَنَّ الذي فيه عَيْنَاكِ فلما دَفَنُوهُ وَسَوَّوْا عليه التُّرَابَ قال لها بن الزُّبَيْرِ صِيحِي ما بَدَا لَكِ أَنْ تَصِيحِي قال مَالِكٌ وكان عُثْمَانُ بن عَفَّانَ رضي اللَّهُ عنه قبل ذلك يَمُرُّ بِحُشٍّ كَوْكَبٍ فيقول لَيُدْفَنَنَّ ها هنا رَجُلٌ صَالِحٌ.
الطبراني، ابوالقاسم سليمان بن أحمد بن أيوب (متوفاى360هـ)، المعجم الكبير، ج 1، ص78، ح109، تحقيق: حمدي بن عبدالمجيد السلفي، ناشر: مكتبة الزهراء - الموصل، الطبعة: الثانية، 1404هـ – 1983م.
التميمي، أبو العرب محمد بن أحمد بن تميم بن تمام (متوفاى333هـ )، المحن، ج 1، ص87، تحقيق : د عمر سليمان العقيلي، ناشر : دار العلوم - الرياض - السعودية، الطبعة : الأولى، 1404هـ - 1984م؛
الأصبهاني، ابو نعيم أحمد بن عبد الله (متوفاى430هـ)، معرفة الصحابة، ج 1، ص68، طبق برنامه الجامع الكبير.
ابن عبد البر النمري القرطبي المالكي، ابوعمر يوسف بن عبد الله بن عبد البر (متوفاى 463هـ)، الاستيعاب في معرفة الأصحاب، ج 3، ص1047، تحقيق: علي محمد البجاوي، ناشر: دار الجيل - بيروت، الطبعة: الأولى، 1412هـ؛ 
المزي، ابوالحجاج يوسف بن الزكي عبدالرحمن (متوفاى742هـ)، تهذيب الكمال، ج 19، ص225، تحقيق: د. بشار عواد معروف، ناشر: مؤسسة الرسالة - بيروت، الطبعة: الأولى، 1400هـ – 1980م؛
العسقلاني الشافعي، أحمد بن علي بن حجر ابوالفضل (متوفاى852هـ)، تلخيص الحبير في أحاديث الرافعي الكبير، ج 2، ص145، تحقيق السيد عبدالله هاشم اليماني المدني، ناشر: - المدينة المنورة – 1384هـ – 1964م.

Diriwayatkan daripada 'Amru bin Abi Al-Thahir bin Sarh Al-Mishri, 'Abdul Rahman bin Abdullah bin Abdul Hakam, Abdul Malik Al-Majishun yang berkata: Aku mendengar daripada Malik yang berkata: Usman dibunuh, kemudian jenazahnya dibiarkan tiga hari di tempat pembuangan sampah. Dua belas orang lelaki datang kepadanya, di antara mereka adalah datukku Malik bin Abi 'Amir, Huwaithib bin Abd Al-'Uzza, Hakim bin Hizam, Abdullah bin Al-Zubair dan 'Aisyah binti Usman. Mereka membawa pelita dan mengusungnya. Kepalanya terkena pada sebuah pintu dan mengeluarkan bunyi tak tak sehingga sampai ke Baqi'. Terjadi perselisihan dalam menyembahyangi atasnya. Maka Hakim bin Hizam atau Hiwaithib bin Abdul 'Uzza menyembahyangi ke atasnya (disyaki Abdul Rahman). Kemudian mereka ingin menguburinya. Maka seorang lelaki daripada Bani Mazin berdiri dan berkata: Demi Allah, jika kalian ingin menguburinya bersama kaum muslimin, nescaya akan aku laporkan kepada orang ramai. Maka mereka membawanya sehingga ke Hush Kawkab. Apabila ia dimasukkan ke dalam kubur, 'Aisyah binti Usman menjerit. Ibnu Zubair pun berkata kepadanya: Diamlah! Kalau kamu menjerit lagi, aku pukul matamu. Tatkala selesai ia dikebumikan, mereka meratakan kuburnya dan Ibnu Zubair berkata kepadanya: Sekarang menjeritlah semahumu. Malim berkata: Usman bin 'Affan pernah melalui Hush Kawkab sebelum ini dan berkata: Seorang yang soleh akan dikebumikan di sini. 

Rujukan:

Al-Tabrani, Abul Qasim Sulaiman bin Ahmad bin Ayyub (wafat tahun 360 Hijrah), Al-Mu’jam Al-Kabir, jilid 1 halaman 78, jilid 109.
Al-Tamimi, Abu Ayyub Muhammad bin Ahmad bin Tamim bin Tammam (wafat tahun 333 Hijrah). Al-Mihan, jilid 1 halaman 87.
Al-Ishfahani, Abu Na’im Ahad bin ‘Abdullah (wafat tahun 430 Hijrah), Ma’rifah Al-Shahabah, jilid 1 halaman 68.
Ibnu Abdul Bar Al-Namiri Al-Qurthubi Al-Maliki, Abu ‘Umar Yusuf bin Abdullah Abdul Bar (wafat tahun 463 Hijrah), Al-Isti’ab Fi Ma’rifah Al-Ashhab, jilid 3 halaman 1047.
Al-Mizzi, Abul Hajjaj Yusuf bin Al-Zaki Abdul Rahman (wafat tahun 742 Hijrah), Tahzibul Kamal, jilid 19 halaman 225.
Al-‘Asqalani Al-Shafi’i, Ahmad bin ‘Ali bin Hajar Abul Fadhl (wafat tahun 852 Hijrah), Talkhish Al-Habir fi Ahadits Al-Rafi’i Al-Kabir, jilid 2 halaman 145.

Haithami berkata setelah menukilkan riwayat ini:

رواه الطبراني وقال الحش البستان ورجاله ثقات.
الهيثمي، ابوالحسن نور الدين علي بن أبي بكر (متوفاى 807 هـ)، مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، ج 9، ص95، ناشر: دار الريان للتراث/‏ دار الكتاب العربي - القاهرة، بيروت – 1407هـ.

Diriwayatkan oleh Thabrani dan mengatakan bahawa Al-Hush Al-Bustan, manakala rijalnya adalah tsiqah. - Al-Haitsami Abul hasan Nuruddin ‘Ali bin Abi Bakr (wafat tahun 807 hijrah), Majma’ Al-Zawaid Wa Manba’ Al-Fawa’id, jilid 9 halaman 95.

Kemungkinan ada orang yang mempermasalahkan riwayat ini dengan menuduhnya sebagai mursal di mana Malik bin Anas dikatakan wafat tahun 179 Hijrah dan perawi-perawi yang sebelum itu tidak dinukilkannya. Oleh itu riwayat ini tidak ada nilainya.

Sebagai jawapan tentang masalah ini, kami mengatakan bahawa ulama Ahlusunnah menerima riwayat mursal Imam Malik seperti riwayat yang sahih persanadannya sebagaimana yang ditulis oleh Qadhi ‘Iyyadh:

وقال : مراسيل مالك أصح من مراسيل سعيد بن المسيب ومن مراسيل الحسن ومالك اصح الناس مرسلاً وقال سفيان : إذا قال مالك بلغني فهو إسناد. وقال يحيى بن سعيد : مرسلات مالك صحاح. وقال يحيى كان أصحابنا يقولون مرسلات مالك إسناده. قال ابن وهب مالك والليث إسناد وإن لم يسند أو قال إبراهيم الحربي مالك لا يرسل إلا عن ثقة وسئل أحمد بن حنبل عن حديث جعفر بن محمد فقال ما أقول فيه وفيه وقد روى عنه مالك. 
القاضي عياض، ابوالفضل عياض بن موسي بن عياض اليحصبي السبتي (متوفاى544هـ)، ترتيب المدارك وتقريب المسالك لمعرفة أعلام مذهب مالك، ج 1، ص66، تحقيق : محمد سالم هاشم، ناشر : دار الكتب العلمية - بيروت، الطبعة : الاولى، 1418هـ ـ 1998م.

Riwayat-riwayat yang mursal daripada Malik adalah lebih sahih daripada riwayat mursal Sa'id bin Al-Musayyab dan Al-Hasan (Al-Bashri), malik mempunyai riwayat mursal yang paling sahih. Sufyan (Al-Tsawri) berkata: Ketika Malik berkata "riwayat ini sampai kepadaku", menurutku ia adalah sanad. Yahya bin Sa'id berkata: Riwayat-riwayat mursal Malik adalah sahih. Yahya berkata: Ashhab kami mengatakan riwayat-riwayat Malik yang mursal adalah sama seperti musnad-musnadnya. Ibnu Wahab berkata: Malik dan Laits adalah sanad, meskipun mereka tidak menyebutnya. Ibrahim Al-Harabi berkata: Malik tidak menukilkan riwayat yang mursal melainkan ianya tsiqah. Ahmad bin Hanbal bertanya tentang hadis Ja'far bin Muhammad, maka beliau menjawab: Apa yang aku katakan tentangnya adalah dalam keadaan ianya dinukilkan oleh Malik daripadanya. - Al-Qadhi ‘Iyyadh, Abul Fadhl ‘Iyyadh bin Musa bin ‘Iyyadh Al-YahShubi Al-Busati (wafat tahun 544 Hijrah), Tartib Al-Madarik Wa Taqrib Al-Masalik Li Ma’rifah A’lam Mazhab Malik, jilid 1 halaman 66.

Oleh itu permasalahan yang ditimbulkan telah ditolak meskipun riwayatnya adalah mursal. Oleh kerana riwayat mursal Malik setara dengan riwayat bersanad dan sahih, maka ianya adalah hujjah bagi Ahlusunnah.

Riwayat ke-tiga:

Tabari di dalam Tarikhnya berkata:

ذكر الخبر عن الموضع الَّذِي دفن فِيهِ عُثْمَان رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ومن صلى عَلَيْهِ وولي أمره بعد مَا قتل إِلَى أن فرغ من أمره ودفنه 
حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْمُحَمَّدِيّ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَمْرو بن حماد، وعلي بن حُسَيْن، قَالا: حَدَّثَنَا حُسَيْن بن عِيسَى، عَنْ أَبِيهِ، عن أَبِي مَيْمُونَةَ، عن أبي بشير العابدي، قَالَ: نبذ عُثْمَان رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ثلاثة أيام لا يدفن، ثُمَّ إن حكيم بن حزام القرشي، ثُمَّ أحد بني أسد بن عبد العزى، وجبير بن مطعم بن عدي بن نوفل بن عبد مناف كلما عَلِيًّا فِي دفنه، وطلبا إِلَيْهِ أن يأذن لأهله فِي ذَلِكَ ففعل، وأذن لَهُمْ علي، فلما سمع بِذَلِكَ قعدوا لَهُ فِي الطريق بالحجارة، وخرج بِهِ ناس يسير من أهله، وهم يريدون بِهِ حائطا بِالْمَدِينَةِ، يقال لَهُ حش كوكب، كَانَتِ اليهود تدفن فِيهِ موتاهم، فلما خرج بِهِ عَلَى الناس رجموا سريره، وهموا بطرحه.
فبلغ ذَلِكَ عَلِيًّا، فأرسل إِلَيْهِم يعزم عَلَيْهِم ليكفن عنه، ففعلوا، فانطلق حَتَّى دفن رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ فِي حش كوكب، فلما ظهر مُعَاوِيَة بن أَبِي سُفْيَانَ عَلَى الناس، أمر بهدم ذَلِكَ الحائط، حَتَّى أفضى بِهِ إِلَى البقيع، فأمر الناس أن يدفنوا موتاهم حول قبره حَتَّى اتصل ذَلِكَ بمقابر الْمُسْلِمِينَ.
الطبري، أبو جعفر محمد بن جرير بن يزيد بن كثير بن غالب (متوفاى310)، تاريخ الطبري، ج 2، ص687، ناشر: دار الكتب العلمية – بيروت؛
ابن الجوزي الحنبلي، جمال الدين ابوالفرج عبد الرحمن بن علي بن محمد (متوفاى 597 هـ)، المنتظم في تاريخ الملوك والأمم، ج 5، ص58، ناشر: دار صادر - بيروت، الطبعة: الأولى، 1358.


Laporan yang menyebut tentang pengkebumian Usman dan orang yang solat ke atasnya, dan tanggungjawab setelah pembunuhannya:

Diriwayatkan daripada Ja'far bin 'Abdullah bin Al-Muhammadi yang berkata: Daripada 'Amru bin Hammad dan 'Ali bin Husain yang berkata: Diriwayatkan daripada Husain bin 'Isa, daripada ayahnya, daripada Abi Maymunah, daripada Abi Bashir Al-'Abidi yang berkata: Usman dibiarkan tidak dikebumikan selama tiga hari. Kemudian Hakim bin Hizam Al-Qurashi, salah seorang daripada Bani Asad bin 'Abdul 'Uzza, Jabir bin Mut'im bin 'Adi bin Nawfal bin Abd Manaf berbicara dengan Ali tentang pengkebumiannya sambil meminta izin daripada beliau agar keluarga Usman menguruskannya, maka Ali pun mengizinkan. Apabila perkara ini diketahui umum, orang ramai duduk menunggu ditepi jalan bersama batu. Beberapa orang tampil untuk membantu keluarganya dengan hasrat mengkebumikannya di Hush Kawkab iaitu tempat orang Yahudi mananam mayat mereka. Ketika mayat Usman dikeluarkan, orang awam melontar batu ke arah usungan supaya mayat Usman jatuh.

Apabila Ali mengetahuinya, beliau mengutuskan seseorang kepada mereka dan memberi arahan supaya melepaskan Usman. Mereka pun patuh. Setelah itu mereka pun membawa Usman sehingga dapat menanamnya di Hush Kawkab. Apabila Muawiyah memegang tampuk pemerintahan, ia mengarahkan tembok (Hush Kawkab) diruntuhkan sehingga bersambung dengan perkuburan orang Islam. - Al-Tabrani, Abu Ja'far bin Jarir bin Yazid bin Katsir bin Ghalib (wafat tahun 310 Hijrah), Tarikh Al-Thabari, jilid 2 halaman 687; Ibnu Jawzi Al-Hanbali, Jamaluddin Abul Faraj ‘Abdul Rahman bin Ali bin Muhammad (wafat tahun 597 Hijrah), Al-Muntazam Fi Tarikh Al-Muluk Wal Umam, jilid 5 halaman 58.

Muhammad bin Yahya Al-Andalusi menulis di dalam Maqtal Usman:

وقد ذكر الجاحظ أن عمارا قام وسط مسجد المدينة فقال نحن قتلنا عثمان كافرا وكان يمنع أن يدفن في مقابر المسلمين وأن يصلي عليه في مصلاهم حتى ترك على مزبلة ثلاثة أيام لم يدفن فدفنه أبن الزبير في خفية في بئر في حش كوكب ومحمد بن أبي بكر في بني تميم يعاونون عمارا
المالقي الأندلسي، محمد بن يحيى بن أبي بكر (متوفاى741هـ)، التمهيد والبيان في مقتل الشهيد عثمان، ج 1، ص225، تحقيق : د. محمود يوسف زايد، ناشر : دار الثقافة - الدوحة - قطر، الطبعة : الأولى، 1405هـ.

Jahiz menukilkankan bahawa Ammar berdiri di tengah masjid dan berkata: Kita telah membunuh Usman yang kafir dan ia terhalang dari dikebumikan di perkuburan orang Islam meskipun di surau-surau mereka sehingga ia ditinggalkan di tempat pembuangan sampah selama tiga hari tanpa dikebumikan. Maka Ibnu Zubair menanamnya secara rahsia dalam perigi Hush Kawkab. Muhammad bin Abi Bakr bersama Bani Tamim membantu Ammar. - Al-Malaqi Al-Andalusi, Muhammad bin Yahya bin Abi Bakr (wafat tahun 741 Hijrah), Al-Tamhid Wal Bayan Fi Maqtal Al-Shahid Usman, jilid 1 halaman 225.

Ibnu Khaldun di dalam Muqaddimahnya menulis:

وكان قتله لثمان عشرة خلت من ذي الحجة وبقي في بيته ثلاثة أيام.
إبن خلدون الحضرمي، عبد الرحمن بن محمد (متوفاى808 هـ)، مقدمة ابن خلدون، ج 2، ص601، ناشر: دار القلم - بيروت - 1984، الطبعة: الخامسة.

Usman dibunuh pada lapan belas Zulhijjah dan jenazahnya berada dalam rumahnya selama tiga hari. - Ibnu Khaldun Al-Hadhrami, ‘Abdul Rahman bin Muhammad (wafat tahun 808 Hijrah), Muqaddimah Ibnu Khaldun, jilid 2 halaman 601.

Meskipun begitu tidak ada dalil yang mengatakan bahawa mayatnya berada di dalam rumah selama tiga hari sedangkan riwayat-riwayat yang lain menunjukkan jasadnya berada di tempat pembuangan sampah selama tiga hari.

Natijah: 

Andainya Usman mempunyai hubungan baik dengan Ahlul Bait (a.s), mengapakah mereka menghindari dari menguruskan jenazah Usman dan membiarkan jasadnya berada di tempat pembuangan sampah selama tiga hari?

Mengapakah Amirul Mukminin tidak mengarahkan Hasan dan Husain bertindak mengkebumikannya?

Penulis : Unknown ~ Sebuah blog yang menyediakan berbagai macam informasi

Artikel Mengapakah Syiah mengatakan Ali membiarkan jenazah Usman tidak dikafankan selama 3 hari? ini dipublish oleh Unknown pada hari 20 Januari 2012. Semoga artikel ini dapat bermanfaat.Terimakasih atas kunjungan Anda silahkan tinggalkan komentar.sudah ada 0 komentar: di postingan Mengapakah Syiah mengatakan Ali membiarkan jenazah Usman tidak dikafankan selama 3 hari?
 

0 comments:

Catat Ulasan